Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
təqsirli — sif. Təqsiri, günahı olan, bir şeydə təqsirləndirilən; suçlu, təqsirkar. <Heydər bəy:> Murov, naçalnikin qərəzi nədir, buyursun görüm, burada təqsirli yoxdur ki, ondan qaça! M. F. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şüşkər — (Zaqatala) günahkar, təqsirli ◊ Şüşkər olmax (Zaqatala) – günahkar olmaq, təqsirli olmaq. – Yazıq lap şüşkər oldu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
suşdu — (Laçın) təqsirli, günahkar. – O, suşdu adama oxşayır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
günahkar — f. günahı olan; təqsirli, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mücrim — ə. cinayətkar, günahkar, təqsirli; qəbahətli, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəssir — ə. təqsirkar, təqsirli, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rusiyah — f. 1) üzüqara, təqsirli, günahkar; 2) m. cibiboş, yoxsul, kasıb … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təqsirkar — ə. və f. təqsirli, günahkar, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bihəya — sif. və is. <fars. bi. . . və ər. həya> Həyasız, utanmaz. <Səkinə xanım:> Gülsəba, heç bilirsən ki, mənim bu bihəya qardaşım arvadı başıma nə iş gətiribdir? M. F. A.. // Söyüş yerində. <Nurcahan:> Axırda təqsirli kim oldu, a… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mücrim — is. <ər.> köhn. Günahkar, müqəssir, təqsirli, müttəhim … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qüsurlu — sif. 1. Bir eybi, nöqsanı, qüsuru, çatışmazlığı olan; eyibli, nöqsanlı. Qüsurlu mal. // Bitməmiş, natamam, yarımçıq. Bu evin qapı və pəncərəsi yoxdur, qüsurludur. 2. Təqsirli, günahlı, qəbahətli. Mən ki özümü belə bir işdə qüsurlu bilmirəm. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
